Ένωση Ρωσόφωνων Δικηγόρων ενημερώνει για απόφαση του Ειρηνοδικείου Φλώρινας για Ολική διαγραφή οφειλών ύψους 124.000 ευρώ.

Πολύ σημαντική απόφαση στα χρονικά εφαρμογής του νόμου Κατσέλη για υπερχρεωμένα νοικοκυριά (Ν. 3869/2010) για ολική διαγραφή των χρεών οφειλέτη, συνολικού ύψους 124.000 ευρώ, έλαβε το Ειρηνοδικείο Φλώρινας. Οι οφειλέτες είχαν υποβάλλει ήδη μια αίτηση υπαγωγής τους στο Ν. 3869/2010 το έτος 2013, η οποία είχε απορριφθεί για τυπικούς λόγους, αλλά προσπάθησαν ξανά και αυτή τη φορά δικαιώθηκαν. Σε πρώτο στάδιο πέτυχαν με προσωρινή διαταγή να οριστούν μηδενικές καταβολές μέχρι την οριστική εκδίκαση της αίτησης τους, κάτι που επικυρώθηκε με την υπ’ αρ. 44/2018 οριστική απόφαση του δικαστηρίου. Ο σύζυγος δούλευε ως οδηγός φορτηγού σε κατασκευαστική εταιρεία, που λόγω κρίσης περιόρισε πολύ τις δραστηριότητές της και τον απέλυσε. Ο άνθρωπος δεν μπορούσε να βρει άλλη δουλειά, λόγω ηλικίας (ήταν άνω των 50 ετών) και περιορισμένων δεξιοτήτων, ενώ στη συνέχεια αντιμετώπισε πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Η σύζυγος δουλεύει με μερική απασχόληση, με αποτέλεσμα το εισόδημά της οικογένειας να μην ξεπερνά τα 700-800 ευρώ το μήνα. Σε αυτές τις συνθήκες το ζευγάρι έπρεπε να καλύψει τα έξοδα για τις σπουδές των τριών παιδιών τους. Το μόνο τους περιουσιακό στοιχείο ήταν μια ισόγεια κατοικία 120 τμ σε ένα χωριό. Έτσι, το δικαστήριο έκανε δεκτό ότι δεν διαφαίνεται προοπτική βελτίωσης της ήδη κακής οικονομικής κατάστασης της οικογένειας, καθώς η αδυναμία εξεύρεσης εργασίας τους σε συνδυασμό με τον ισχυρό κλονισμό της υγείας του ενός εκ των δύο, δημιουργεί πλήρη αδυναμία εξυπηρέτησης των μηνιαίων δαπανών τους. Το δικαστήριο μάλιστα διαπίστωσε ότι «τα παραπάνω εκτεθέντα πραγματικά περιστατικά, δεν επιτρέπουν οποιαδήποτε σκέψη για προσδιορισμό μηνιαίων καταβολών για το υπόλοιπο του χρόνου που απομένει, μέχρι τη συμπλήρωση του ορίου των μηνιαίων καταβολών του άρθρου 8 παρ. 2 Ν 3869/2010 (τριετία)» και «…η κύρια κατοικία του (οφειλέτη) θα πρέπει να εξαιρεθεί, χωρίς ταυτόχρονα να υποχρεωθεί να ικανοποιήσει τους καθ’ ων με την καταβολή χρηματικού ποσού κατ’ άρθρο 9 παρ. 2 Ν. 3869/2010». Επιτεύχθηκε με αυτόν τον τρόπο πλήρης απαλλαγή του αιτούμενου και της συζύγου του από τα χρέη, αφού το δικαστήριο όρισε τελικά μηδενικές καταβολές τόσο για το χρονικό διάστημα των τριών ετών που ακολουθεί μετά τη δημοσίευση της απόφασης (αρ. 8 παρ. 2 Ν. 3869/2010) όσο και για το χρόνο μέσα στον οποίο θα γινόταν η αποπληρωμή των δανείων που αφορούν την κύρια κατοικία (αρ. 9 παρ. 2 Ν. 3869/2010). Η απόφαση αυτή αποτελεί απόφαση-σταθμό, λόγο συγκεκριμένης νομικής προσέγγισης και αιτιολογίας, μνημονεύοντας στο σκεπτικό της τη διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 Συντάγματος για το σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου ως πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας, επισημαίνει πως το Σύνταγμα θέτει ως όριο τη διατήρηση εκείνων των συνθηκών που θα επιτρέπουν στους πολίτες να ζουν με αξιοπρέπεια. Έτσι, σύμφωνα με την απόφαση, «…εάν το δικαστήριο στερήσει αυτή τη δυνατότητα στους αιτούντες, τότε προκρίνει έναντι της αξίας του ανθρώπου, την ικανοποίηση περιουσιακών δικαιωμάτων, σε αντίθεση με την ως άνω θεμελιώδη συνταγματική διάταξη που πρέπει να διαπνέει το δίκαιο και την ερμηνεία του».