Ένωση Ρωσόφωνων Δικηγόρων ενημερώνει για απόφαση του Ευρωπαικού Δικαστηρίου για το ζήτημα μείωσης ποινής φυλακίσεως καταδικασθέντα κατά την μεταφορά του σε άλλο κράτος μέλος.

Σύμφωνα με την απόφαση του Ευρωπαικου Δικαστηρίου, η ποινή φυλακίσεως καταδικασθέντος δεν μπορεί να μειωθεί, στο πλαίσιο της μεταφοράς του από ένα κράτος μέλος σε άλλο, σε συνάρτηση με τον χρόνο εργασίας του στη φυλακή εντός του πρώτου κράτους μέλους, αν το κράτος αυτό δεν έχει χορηγήσει μια τέτοια μείωση ποινής κατ’ εφαρμογήν του εθνικού του δικαίου. Η απόφαση-πλαίσιο που διέπει το ζήτημα της μεταφοράς μεταξύ δύο κρατών μελών ατόμου καταδικασθέντος σε στερητική της ελευθερίας ποινή, δεν έχει άμεσο αποτέλεσμα. Η απόφαση – ορίζει ως γενικό κανόνα ότι η έκτιση της ποινής διέπεται από το δίκαιο του κράτους μέλους εκτελέσεως. Έτσι, οι αρχές του εν λόγω κράτους είναι αρμόδιες να αποφασίζουν για τον τρόπο εκτίσεως της ποινής και για τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται σχετικά, περιλαμβανομένων των λόγων πρόωρης ή υπό όρους αποφυλακίσεως. Επιπλέον, η αρμόδια αρχή του κράτους μέλους εκτελέσεως πρέπει να συνυπολογίζει στο σύνολό του το διάστημα φυλακίσεως που έχει ήδη εκτίσει ο ενδιαφερόμενος εντός του άλλου κράτους μέλους («κράτος μέλος εκδόσεως»). Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η δανική νομοθεσία δεν παρείχε τη δυνατότητα μειώσεως της ποινής φυλακίσεως λόγω της εργασίας του ενδιαφερομένου κατά τη διάρκεια της κρατήσεώς του και το δικαστήριο της Βουλγαρίας κατέθεσε ερώτηση στο Ευρωπαικο Δικαστήριο αν είναι σύμφωνο προς το δίκαιο της Ένωσης ο εθνικός κανόνας, που προβλέπει τη δυνατότητα του κράτους μέλους εκτελέσεως (εν προκειμένω, της Βουλγαρίας) να χορηγήσει στον καταδικασθέντα μείωση ποινής λόγω της εργασίας του κατά τη διάρκεια της κρατήσεώς του εντός του κράτους εκδόσεως (εν προκειμένω, της Δανίας), ενώ οι αρμόδιες αρχές του τελευταίου αυτού κράτους, κατ’ εφαρμογήν του εθνικού τους δικαίου, δεν έχουν χορηγήσει μια τέτοια μείωση ποινής. Με την απόφασή του το Ευρωπαικο Δικαστήριο εξέτασε το γενικό πλαίσιο και τους σκοπούς που επιδιώκει το δίκαιο της Ένωσης στον τομέα της μεταφοράς κρατουμένων και έκρινε ότι, όσον αφορά το μέρος της ποινής φυλακίσεως που εξέτισε ο καταδικασθείς στο έδαφος του κράτους μέλους εκδόσεως μέχρι τη μεταφορά του στο κράτος μέλος εκτελέσεως, έχει εφαρμογή μόνον το δίκαιο του κράτους μέλους εκδόσεως, περιλαμβανομένου του ζητήματος της χορηγήσεως ενδεχόμενης μειώσεως της ποινής. Το δε δίκαιο του κράτους μέλους εκτελέσεως προορίζεται να έχει εφαρμογή μόνο στο απομένον προς έκτιση μέρος της ποινής, μετά την ως άνω μεταφορά. Κατά το Δικαστήριο, μόνο το κράτος εκδόσεως είναι αρμόδιο για να χορηγήσει μείωση ποινής λόγω της εργασίας του ενδιαφερομένου πριν από τη μεταφορά. Έτσι, το κράτος μέλος εκτελέσεως δεν μπορεί να υποκαθιστά αναδρομικώς με τους δικούς του κανόνες τους κανόνες του κράτους μέλους εκδόσεως όσον αφορά το μέρος της ποινής που έχει ήδη εκτίσει ο ενδιαφερόμενος στο έδαφος του κράτους μέλους εκδόσεως. Εν προκειμένω, οι δανικές αρχές ρητώς εξέθεσαν ότι η δανική νομοθεσία δεν παρέχει τη δυνατότητα μειώσεως της ποινής φυλακίσεως λόγω της εργασίας κατά τη διάρκεια κρατήσεως του ενδιαφερομένου. Κατά συνέπεια, οι βουλγαρικές αρχές δεν μπορούν να χορηγήσουν μείωση ποινής για το μέρος της ποινής που έχει εκτιθεί στη Δανία. Κάθε ερμηνεία αντίθετη προς το δίκαιο της Ένωσης υπάρχει κίνδυνος να θίξει τους σκοπούς τους οποίους επιδιώκει.